گل من پرپر نشوي !
كه بلبلي در باز شدن غنچه لبخند تو ، زبان به سرود باز كرده است .
شمع من خاموش نگردي !
كه چشمي در پرتو پيوند تو ، به ديدن آمده است .
ساقه گلبن بهار من نشكني !
كه دلي در رويش اميدوار تو دل بسته است .
آفتاب من غروب نكني !
كه شاخه آفتابگرداني به جستجوي تو سر برداشته است
بازيافته من ، گم نشوي ...
كه بهشت بازيافته روحي هستي ، كه در برزخ من نشيمن دارد ...
- دكتر شريعتي
...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر